Η  αιτία  που  παχαίνουμε  είναι  ότι  καταναλώνουμε  μεγαλύτερες  ποσότητες  τροφής  από  αυτές  που  χρειάζεται  το  σώμα  μας  με  αποτέλεσμα  να  δυσκολεύεται  να  τις  αφομοιώσει.    Πολλές  φορές  αναρωτιόμαστε  πώς  ορισμένοι  άνθρωποι  καταναλώνουν  υπέρογκες  ποσότητες  φαγητού  και  δεν  παχαίνουν;  Η  απάντηση  βρίσκεται  στη  λειτουργία  του  υποσυνειδήτου!    Το  πόση  τροφή  από  αυτή  που  τρώμε  πρέπει  να  μετατραπεί  σε  και  να  χρησιμοποιηθεί  σαν  ενέργεια  και  πόση  να  αποθηκευτεί  σαν  λίπος  είναι  αποκλειστική  απόφαση  του  υποσυνείδητου νου.

Τα  περισσότερα  διατροφικά  προβλήματα  σχετίζονται  με  επιδράσεις  που  έχει  δεχτεί  ο  ασυνείδητος  νους,  οι  οποίες  έχουν  προσαρμόσει  αυτόματα  το  σύστημά  μας  να  λειτουργεί  και  να  μεταβολίζει  με  έναν  συγκεκριμένο  ρυθμό.

Όλα  αυτά  αποτελούν  και  την  αιτία  που  όλες  οι  δίαιτες  καταλήγουν  σε  αποτυχία.  Ο  λόγος  είναι  ότι  για  ένα  μερικό  διάστημα  υπερισχύει  η  συνειδητή  μας  αποφασιστικότητα  και  επιθυμία  να  ακολουθήσουμε  κατά  γράμμα  τις  οδηγίες  του  εκάστοτε  διαιτολόγου,  επιθυμία  όμως  που  διαρκεί  άθελά  της  για  μικρό  χρονικό  διάστημα.  Τα  κιλά  μπορεί  να  χαθούν  είναι  όμως  δεδομένο  ότι  θα  τα  ξαναπάρουμε.  Πίσω  από  αυτή  την  διαδικασία  κρύβεται  η  ισχυρή  λειτουργία  του  υποσυνείδητου  η  οποία  υπερισχύει  του  συνειδητού.  Οι  δίαιτες  λοιπόν  μπορεί  να  κερδίζουν  μικρές  μάχες,  αλλά  πολύ  σπάνια  θα  κερδίσουν  τον  πόλεμο.

Η  δίαιτα  αποτελεί  μια  συγκρουσιακή  κατάσταση  ανάμεσα  στο  συνειδητό  και  το  ασυνείδητο  του  ατόμου,  καθώς  από  την  μια  υπάρχει  η  επιθυμία  του  συνειδητού  νου  και  από  την  άλλη το  τι  πρέπει  να  γίνει.  Ο  μόνος  τρόπος  για  να  επέλθει  η  αλλαγή  είναι  μέσω  θεραπευτικής  αγωγής  που  θα  στοχεύει  σε  αλλαγές  στον  πυρήνα  των  ασυνείδητων  αυτών  προγραμματισμών.

Από  τη  βρεφική  ηλικία  ακόμη  η  κατανάλωση  τροφής  αποτελεί  μια  βαθιά  εξαρτησιακή  σχέση  η  οποία  συνδέεται  με  συναισθήματα  ασφάλειας,  αγάπης,  φροντίδας,  αποδοχής  λόγω  της  σύνδεσης  με  την  μητέρα  και  τον  πατέρα.  Στην  μετέπειτα  ζωή  τα  συναισθήματα  αυτά  επεκτείνονται  και  σε  άλλους  τομείς  της  ζωής.

Υπάρχουν  ορισμένοι  ψυχοσυναισθηματικοί  παράγοντες  που  μπορεί  να  σχετίζονται  με  την  επιθυμία  του  ατόμου  να  καταναλώνει  τεράστιες  ποσότητες  φαγητού.  Συγκεκριμένα,  η  ταύτιση  με  κάποιο  άτομο  που  θαυμάζουμε  υποσυνείδητα  και  το    οποίο  μπορεί  να  είναι  υπέρβαρο,  συναισθήματα  απόρριψης  τα  οποία  μας  οδηγούν  στην  κατανάλωση  τροφής  με  σκοπό  να  βιώσουμε  και  πάλι  τα  πρώιμα  συναισθήματα  ασφάλειας  και  αποδοχής  της  βρεφικής  μας  ηλικίας,  συναισθήματα  «κενού»,  συναισθήματα  ανασφάλειας,  ανάγκη  για  αυτοτιμωρία,  ανάγκη  να  τιμωρήσουμε  τον  σύζυγο  σε  περιπτώσεις  που  είναι  αυταρχικός  και  βίαιος,  τρόπος  αποφυγής  του  σεξ  καθώς  το  άτομο  γίνεται  μη  θελκτικό,  έλλειψη  σεξουαλικής  ικανοποίησης.

Είναι  πολύ  σημαντικό  λοιπόν  να  κατανοήσουμε  ότι  η  παχυσαρκία  δεν  προέρχεται  από  παθολογικά  αίτια  αλλά  βασίζεται  σε  ψυχοσυναισθηματικούς  παράγοντες  και  είναι  απαραίτητο  να  ασχοληθούμε  επιμελώς  με  όλα  εκείνα  τα  αρνητικά  συναισθήματα  που  τον  οδηγούν  στην  υπερκατανάλωση  τροφής  ή  τα  αρνητικά  συναισθήματα  που  προέρχονται  από  την  υπερφαγία.  Η  υπερβολική  κατανάλωση  τροφής  αποτελεί  ουσιαστικά  έναν  τρόπο  να  εξωτερικεύσει  το  άτομο  συναισθήματα  που  υπάρχουν  ήδη  μέσα  του  και  που  στην  πραγματικότητα  προέρχονται  από  άλλες  βαθύτερες  καταστάσεις.

Κυριακή Λέντζιου

MSc, Κλινική Ψυχολόγος